Լավքրաֆթյան դիցաշխարհը, մի մարդու հորինած/բացահայտած լինելով, շատ ավելի խորնա ինձ թվում, քան մի շարք շատ ավելի հին ու շատ ավելի տարածված դիցաբանություններ: Ու ամենևին զարմանալի չի, որ այն դեռևս Լավքրաֆթի կյանքի օրոք սեփական կյանքա ստացել, դուրս գալով բուն հեղինակի գործերից ու սողոսկելով այլ հեղինակների մոտ, գրքերից թափանցելով դեպի ֆիլմեր, համակարգչային խաղեր, յուրովի ինտերնետային մեմ դառնալով, մի շարք ժամանակակից մոգական ենթամշակույթներում կարևոր տեղ զբաղացնելով ու ընդհանրապես շատ ավելի լայն զարգացում ստանալով, քան Լավքրաֆթն կարող էի երբևէ երազել: Զարմանալու բան չկա, չէ որ վերջի վերջո Լավքրաֆթի դիցաշխարհի հիմքում մարդու վախնա անսահմանության ու այդ անսահմանության մեջ թաքնվածի հանդեպ: Լինի դա խորթ օվկիանոսի, անծայրածիր սառցե դաշտերի, դատարկ ու սև տիեզերքի թե մարդու սեփական ներաշխարհի խավարի մեջ կորած անսահմանությունը:
No comments:
Post a Comment