Ուելսական լեգենդներում Կերիդվեն անունով մի կին կա: Լեգենդը մոտավորապես սենցա սկսում: Կերիդվենը, լինելով անտառային վհուկ, էրկու էրեխա ունի: Աղջկա անունը Քրեյրի ա, ու ստեղ ամեն ինչ նորմալա ՝ սիրուն խելացի աղջիկա Քրեյրին: Տղու անունը Մորվրանա (մեծ ագռավ), ու նուրբ ասած ոչ գեղեցիկա տղեն, ոչ խելացի, ոչ էլ առանձնապես ուժեղ (չնայած վերջինը հարաբերականա, Կերիդվենը ըստ որոշ աղբյուրների հսկաների ցեղիցա, հսկաներն էլ, երբեմն արտաքնապես մարդկանցից չտարբերվելով, ահագին ավելի ուժեղ կարան լինեն: Նույնիսկ ամենաթույլերը): Մի խոսքով, էնքան տգեղ վախենալու տղայա, ածականը Ավագդույա (բացարձակ խավար: դե պատկերացրեք ինչ բոբոշա Մորվրանը):
Կերիդվենն էլ մտածումա, ինչով օգնի տղուն, ու որոշումա դիմի ստերոիդների ու այլ բժշկական պրեպարատների օգնությանը: Ասելա թե տգեղա լավ, գոնե խելացի լինի: Կաթսայա ճարում, կրակի դնում, ու սկսում մեջը մոգական ըմպելիք էփել: Նենց ըմպելիք, որ խմողը համ պոետա դառնում, համ ապագանա տենում, համ ինտելլեկտնա +100 զարգացնում, համ էլ կախարդելու ունակություն ու այլ բոնուսներա ստանում: Մի խոսքով էն ամենը, ինչ պետքա նրա համար, որ լուրջ մարդկանց միջավայրում Մորվրանին մարդու տեղ դնեն, հարգեն, սիրեն ու վախենան (դե, վերջինը սենց թե նենց կա, բայց երբեք ավելի շատ չի խանգարի): Քանի որ ինչ հազվագյուտ բաղադրամիջոց ասես պետք չի հերիք չի, մի հատ էլ որոշ բույսեր մենակ ճիշտ աստղերի դասավորվածությունա ուզում, Կերիդվենը իրա ժամանակի մեծ մասը սարերում ու անտառներումա անցկացնում, ու կաթսայի մոտ գալիսա մենակ բույսերը լցելու համար: Իսկ դե քանի որ էդ սաղ մի տարի պիտի էփվի, վարձումա Մորդա անունով կույր բիձու կրակն միշտ վառ պահելու համար, իսկ խառնելու պատասխանատու գործը տալիսա Գվիոն Բախ անունով մուրացկան տղու: Ու տենց մի տարի իրեքով զբաղվում են միջնադարյան ֆարմացևտիկայով:
Ինչպես երևի թե արդեն գլխի ընկաք, մի տարուց ամենինչի համը հելնումա: Բայց դրա մասին մյուս անգամ, հիմա քնել եմ ուզում:
No comments:
Post a Comment